Izabrani najbolji filmovi “Nišville movie summit-a”

„Stalker u Černobilju: Posle apokalipse“ je proglašen najboljim dokumentarnim filmom na „Nišvilee movie summit-u“, dok je sirijsko ostvarenje „Komšije“ najbolji igrani film. Žiri je odlučio da Leonelu Fernandu Kapitanu pripadne nagrada za najboljeg izvođača muzike u filmu.

Filmski autor i producent iz Skoplja Ivo Antov, tenor-saksofonista, klarinetista i kompozitor iz Buenos Ajresa Gustavo Firmenič i filmski kritičar iz Niša Branislav Miltojević bili su u žiriju na ovogodišnjem „Nišvilee movie summit-u“.

U konkurenciji od oko 50 filmova izabrali su i najbolje po kategorijama. Tako je za najbolji dokumentarni film izabran „Stalker u Černobilju: Posle apokalipse“, američki film koji istražuje „podzemnu“ kulturu takozvane „černobilske zone zabrane“. Reditelj ovog ostvarenja je Iara Lee.

Koju su, pre aktuelnog rata, znatiželjni turisti-planinari, takozvani „stalkeri“, pretvorila u bizarnu turističku atrakciju. Rediteljka Lara Li svedenim naturalizmom više analizira nego što pokazuje pomenuti pomahnitali društveni fenomen – studiozno i odmereno, čak u jednom trenutku i potresno, što sve filmu daje karakter prigušenog ali posve zastrašujućeg distopijskog „horora“ – piše u obrazloženju.

Nagrada za najbolji igrani film pripala je sirijskom filmu „Komšije“. Sa finim smislom za humor i satiru ovaj film govori o detinjstvu, koje, između diktature i mračne drame, poprima i svoje svetle momente.

Reditelj ovog ostvarenja Mao Khalil postavlja mnoga aktuelno pitanje, pored ostalog, i : Koliko je prijateljstvo, ljubav i solidarnosti moguća u današnjim smutnim vremenima rata, represije i despotizma?

Reditelj neorealistočki prati sudbinu šestogodišnjeg kurdskog dečaka čije je odrastanje na sirijsko-turskoj granici ranih 80-ih, zarobljeno svakodnevnim nacionalističkim ispadima – opis je filma.

Britanski „Plastik Tonez“ je pobednik u kategoriji najbolji eksperimentalni film.

Umetnik Džastin Vigan u saradnji sa dizajnerom Džejmsom Oklesfordom šire značaj (s)likovnog predstavljalja – na proces registrovanja same strukture filma. Jer upravo ovaj proces može osloboditi film predstavljanja bilo čega osim sebe samog tako da ovaj zanimljiv eksperiment poimamo i kao prilog širenju značenja medija – kao vrste otvorene audio-vizuelne „neznačanjske sintakse“ – navodi se u saopštenju.

Nagrada najboljem izvođaču muzike u filmu pripala je kantautoru i bandoneonisti i jednom od reditelja filma „Son tango“ Leonelu Fernandu Kapitanu.