U vrtlogu birokratije – kako je na privatnom placu Nišlije sahranjeno više od 100 ljudi

Slaviša Jovanović iz Donjeg Međurova tužio je nišku Opštinu Palilula zbog neisplaćenog duga za zemlju koju je njegov otac ranije prodao za proširenje seoskog groblja. Nakon deset godina “šetanja” presude na relaciji Osnovni – Apelacioni sud, odlučeno je da Jovanović gubi spor, da mora čak da plati sudske troškove i da se kupoprodajni ugovor poništava. To znači da je zemlja ponovo u vlasništvu porodice Jovanović, ali je na njoj sada sahranjeno oko 150 ljudi.

“Da li treba da tražim ekshumaciju i da zovem policiju kad neko pođe da sahrani upokojene” – pita Saviša Jovanović, nakon što je desetak godina išao od jedne do druge kancelarije i od jednog do drugog suda.

Zavrzlama je počela 2007. godine, kada je njegov pokojni otac Tomislav Jovanović Savetu Mesne kancelarije u Donjem Međurovu prodao nekoliko parcela ukupne površine oko 22 ara, kako bi se proširilo seosko groblje koje je tada postalo tesno.

Sve je išlo legalno. Sklopljen je ugovor između mog oca i nekog ko je tada zastupao Savet Mesne zajednice. Opština Palilula je preko Fonda za razvoj dala novac da pomogne. Cena je u to vreme bila 616.000 dinara. Otac je dobio deo novca od 400.000 dinara 20. septembra 2007. Ostatak je trebalo da dobije posle, još 216.000. Pošto je izlazio geometar na teren da omeđi, otac ga je platio od svojih para 65.000 dinara, pa je ostalo oko 150.000 za isplatu – počinje priču Slaviša Jovanović.

Pre nego što je njegov otac preminuo, 2015. godine, zatražio mu je da tuži Opštinu i da naplati preostali dug od 150.000 dinara, jer je već bilo prošlo osam godina od prodaje zemlje.

Molio me je i da zabranim sahranjivanje na tim parcelama. Nisam hteo, već sam pokušavao da stupim u kontakt sa tadašnjim predsednikom Opštine Palilula. Nisu hteli da me prime. Primao me je sekretar i nikako mi nije zakazivao. Na kraju sam savio tabak i tužio Opštinu – navodi Jovanović.

Spor je trajao sve do ove godine. Najpre je Tomislav preminuo, pa je bio peripetija oko nasledstva, pa se menjao advokat. Ipak, nakon dva ročišta, tvrdi Slaviša Jovanović, Osnovni sud 2020. donosi presudu u njegovu korist.

Prošlo je godinu dana otprilike i Apelacioni sud je vratio presudu sudiji da nešto dopuni. Sudija je ponovo donela rešenje u moju korist. Međutim, septembra ove godine Apelacioni sud poništava kupoprodajni ugovor i odbacuje presudu. Naložili su mi da platim 180.000 dinara sudske troškove. Platio sam to da ne istekne rok od 15 dana pa da moram da platim još više. Em mi nisu isplatili dug, em sam morao da platim troškove da ne istekne rok pa da plaćam još više – žali se Nišlija.

Poništavanjem ugovora, zemlja se vraća u prvobitno stanje, a to znači da je ponovo u vlasništvu Jovanovića. To dalje znači da on sada ima zemljište sa osam parcela i oko 150 grobova.

Dakle, ljudi su sahranjeni na mojoj parceli. To više nije samo zemlja, to je sada groblje, tačnije proširenje starog dela seoskog groblja. Imam mogućnost da se žalim reviziji u Beogradu, ali nisam siguran da će da odluče u moju korist, a opet ću se izložiti troškovima – kaže Jovanović.

Ugovor je poništen sa obrazloženjem Apelacionog suda da Savet Mesne kancelarije nije ni mogao da ga potpiše jer nije pravno lice. Presuda je ukinuta, kako je istaknuto, jer Opština Palilula “nije dala saglasnost i pristanak na zaključenje ugovora, niti garantovala njegovo ispunjenje jer ga nije overila svojim pečatom ili potpisima ovlašćenih”.

---

I dalje jedino mesto za sahranjivanje u selu

Nesporno je, kako piše u presudi Apelacionog suda, da je Opština Palilula te 2007. godine prebacila deo novca Fondu za razvoj da pomogne rešavanju problema sa grobljem u Donjem Međurovu. Ipak, ona nije ugovorna strana.

Gradska opština Palilula, što se i vidi iz predočenog ugovora, nije bila strana ugovornica, te i nije zaključila ugovor o kupoprodaji parcela navedenih u ugovoru, što je rezultiralo njegovim poništavanjem u sudskom postupku – navode za Južne vesti iz Palilule.

Opština Palilula nije odgovorna, Savet građana nije pravno lice, a Jovanovići sada imaju zemlju punu grobova. Meštanima je to i dalje jedino mesto gde mogu da sahranjuju najmilije.