Korisne informacije za investitore i druge zainteresovane strane

Veliki je broj informacija koje se danas mogu pronaći na bilo koju temu. Internet je često glavni izvor većine informacija i upravljanje svojim imidžom preko interneta je veoma važno. To podrazumeva planirano plasiranje informacija o sebi, pre svega kroz dobro organizovan sajt koji je lak za upotrebu.

Ukoliko sami ne plasirate informacije o sebi, neko će to u vaše ime svakako činiti, a u tom slučaju vaš imidž ili imidž vaše organizacije je van vaše kontrole. Pri svemu ovome je veoma važno koje informacije dostavljate, jer gomila nevažnih informacija opet može o vama stvoriti pogrešnu sliku.
Kada govorimo o pružanju informacija investitorima treba obratiti pažnju na nekoliko stvari. Pre svega, treba praviti razliku između generalnog informisanja i informisanja konkretnog investitora ili osobe/organizacije.

Prilikom generalnog informisanja važno nam je da se predstavimo u što boljem svetlu. Tu često dajemo širok spektar informacija u kratkim formama sa željom da onaj koji ima potrebu da sazna nešto o nama može da dođe do osnovnih informacija koje su mu potrebne. To informisanje treba da bude u kraćim formama, jer onaj ko se tek upoznaje sa vama kroz te informacije, nema vremena ni želje da čita obimne tekstove. Međutim, kada je u pitanju informisanje konkretnog tražioca informacija, onda se najpre identifikuju njegove potrebe, pa se u skladu sa tim dostavljaju informacije u većem obimu nego u prvom slučaju. Te informacije se mogu i dopunjavati na zahtev investitora.

Sledeća bitna stvar kod informisanja investitora jeste relevantnost određene informacije, kao i trenutak u kome se određena informacija daje. U relevantne informacije ubrajamo sve one koje se tiču potreba klijenta za informacijama. Dakle, ukoliko je u pitanju investitor koji želi da investira u neku brownfield lokaciju, on želi da zna koja je površina objekta, godina izgradnje, prethodna namena (industrija), stanje u kom se nalazi objekat, itd. A u irelevantne informacije svakako možemo ubrojiti sledeće, objekat se nalazi u blizini arheološkog nalazišta, nalazi se u delu grada/opštine sa pretežnim manjinskim stanovništvom, u blizini je park i osnovna škola itd. Znači, treba napraviti razliku koje su to informacije koje su relevantne za određenu lokaciju i određenog investitora, a koje ne. Jer od informacija koje date investitoru zavisiće i njegova odluka da li da investira u određenu lokaciju ili ne.

Što se tiče trenutka u kojem se informacije daju, pojedine informacije mogu postati relevantne, ali tek u određenoj fazi pregovora. Prilikom prvog sastanka ili kontakta sa investitorom, ne smete ga zatrpati svim informacijama koje imate. To treba dozirati prema tome koliko njemu određena teritorija i lokacija postaju interesantne. I ne brinite, sam će vam tražiti informacije koje želi da zna, a niste mu ih dali prilikom inicijalnog upoznavanja.

Važne informacije za investitora možemo grupisati u dve grupe i to: opšte informacije; informacije i specifične informacije. Opšte informacije se daju u kraćim formama, a specifične u obimnijem obliku u zavisnosti od potrebe investitora.

U opšte informacije se ubrajaju informacije o državi, površina, stanovništvo, istorija itd. Zatim informacije o podsticajima investitorima, bilo da se radi o nacionalnim, regionalnim ili lokalnim podsticajima. Informacije o trgovinskim sporazumima koje jedna država ima sa drugim državama, jer od toga zavisi i izvoz prema određenim tržištima, koji potencijalni investitor može ili ne može ima. Slede informacije o bližoj geografskoj odrednici, kao što je region ili lokalna samouprava. Tu su bitne informacije o broju stanovnika, geografskom položaju, stepenu razvijenosti, terenu na kom se region nalazi, zatim informacije o strukturi radne snage, prisustvu obrazovnih institucija u regionu/lokalnoj samoupravi, saobraćajnoj infrastrukturi itd. U sledećem koraku mogu se navesti i detalji o istoriji regiona/lokalne samouprave i dodati neke manje bitne informacije, a koje bi mogle biti interesantne investitoru radi opšteg upoznavanja sa targetiranom teritorijom.

U opšte informacije koje su važne za investitora ubrajamo i primere dobre prakse, odnosno, investitore koji su do sada investirali u vaš region/lokalnu samoupravu i po mogućstvu pokazati preporuke koje su dali. Eventualno ih možete i uputiti na prethodne investitore, radi razmene iskustva, ali samo pod uslovom da ste potpuno sigurni da će taj prethodni investitor pohvalno govoriti o svom iskustvu.

Nakon opšteg upoznavanja sa teritorijom na koju bi investitor želeo da investira, treba ga upoznati i sa specifičnim informacijama. U specifične informacije spadaju informacije o konkretnoj lokaciji za koju je investitor zainteresovan. To ne može biti baš svaka lokacija koju investitor izabere, i zato se preporučuje da jedna lokalna samouprava, ili druga institucija koja se bavi radom sa investitorima, ima unapred pripremljenu bazu svojih lokacija na kojima se može sprovesti investicioni projekat.

Specifične informacije koje se tiču određene lokacije su brojne. Zato ih treba sistematizovati i imati kraću i dužu verziju. Takođe, ovde treba praviti razliku između greenfield i brownfield lokacija, jer za svaku od ove dve vrste daju se drugačije informacije.

Kada su u pitanju greenfield lokacije informacije od značaja su: namena zemljišta, ukupna površina zemljišta, infrastrukturna opremljenost (pristupni put, struja, voda, kanalizacija, gas, telekomunikacije), kao i udaljenost od saobraćajnica, železnice i aerodroma i obavezan kratak opis lokacije. Sve ovo bi bilo dobro potkrepiti slikama lokacije i ortofoto snimcima. Ovo bi bila kraća verzija. U dužoj verziji dodaju se i informacije o vlasništvu, o parcelaciji, o planskom osnovu itd.

Kod brownfield lokacija je informisanje malo drugačije. Informacije od značaja su: naziv prethodnog preduzeća, namena zemljišta, površina pripadajućeg zemljištta, površina objekta/objekata, vlasništvo, prethodna industrija, tip konstrukcije, dozvole, infrastrukturna opremljenost (pristupni put, struja, voda, kanalizacija, gas, telekomunikacije), kao i udaljenost od saobraćajnica, železnice i aerodroma i obavezan kratak opis lokacije. Sve ovo bi bilo treba potkrepiti slikama lokacije i ortofoto snimcima, U dužem obliku informisanja treba dati i informacije za svaki objekat posebno (ukoliko ih ima više) sa površinom, dimenzijama, konstrukcijom, zatim informacije o stanju u kom se objekat nalazi itd.