Lubardinu izložbu u Nišu videlo više od 5.000 ljudi, produžena još 3 dana

Veliko interesovanje, posebno najmlađe publike, izazvala je izložba slika, crteža i arhivskih fotografija jednog od najvećih jugoslovenskih i srpskih slikara prošlog veka Petra Lubarde, te su organizatori odlučili da vrata Paviljona u niškoj Tvrđavi, u kojoj se postavka nalazi, budu otvorena do 13. novembra.

Izložba „Lubarda – Jedna priča“ će umesto do 10. novembra biti otvorena do kraja nedelje, a izloženo je 29 njegovih slika, crteža i arhivskih fotografija koje do sada nisu bile poznate javnosti, dela koja nisu u stalnoj postavci u Legatu Petra Lubarde, kao i ona iz fonda Muzeja Jugoslavije poklonjena Josipu Brozu Titu.

Zbog velikog interesovanja, umesto u četvrtak, izložba će se zatvoriti u nedelju. Do sada je izložbu videlo preko 5.000 ljudi. Interesovanje je izuzetno veliko, pogotovo kod najmlađe publike, pa je bilo mnogo stručnih vođenja za učenike osnovnih i srednjih škola, kazala je direktorka Galerije savremenih likovnih umetnosti Emilija Ćosić Bilić.

Niška izložba posvećena čuvenom slikaru je deo obeležavanja 115 godina od njegovog rođenja.

Petar Lubarda je rođen 1907. godine u mestu Ljubotinj, nedaleko od Cetinja. Osnovnu školu započeo je u rodnom mestu, a nastavio na Cetinju i u Herceg Novom. Njegova porodica se često selila zbog očevog oficirskog poziva, pa je gimnazijsko školovanje počeo u Herceg Novom, a nastavio u Splitu, Sinju i Nikšiću, za koji se vezuju njegovi prvi slikarski koraci i spoznaje slikarstva kao profesije.

Kao učenik završnog razreda gimnazije, 1925. je organizovao prvu samostalnu izložbu. Slikarstvo je studirao u beogradskoj Umetničkoj školi, zatim na čuvenoj francuskoj Akademiji i samostalno. U Parizu je boravio i izlagao do 1932. godine od kada živi u Beogradu. Za vreme Drugog svetskog rata, bio je u nemačkim i italijanskim zarobljeničkim logorima.

Bio je profesor na beogradskoj Akademiji likovnih umetnosti, prvi direktor Umjetničke škole u Cetinju a od 1950. slobodan umetnik. Preminuo je 13. februara 1974. godine, a sahranjen je u Aleji velikana na Novom groblju u Beogradu.

Dobitnik je brojnih domaćih i međunarodnih priznanja, bio je član Društva srpskih umetnika Lada, grupe Samostalni, ULUS-a, dopisni član od 1959. a dve godine kasnije i redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti.