Preminuo niški glumac Risto Bukvić

Glumac Narodnog pozorišta u Nišu Risto Bukvić preminuo je u 73. godini života, saopštavaju iz te ustanove. Ostvario je značajne uloge u brojnim predstavama, a iz niškog teatra kažu da je tu ostavio najbolji deo sebe.

Risto Bukvić rođen je 1950. godine u Novom Selu kod Lebana, gde su se njegovi roditelji doselili iz Hercegovine, iz Stoca 1948.

Ostao je sa roditeljima do završetka osnovne škole, a zatim je školovanje nastavio kod ujaka u Sarajevu, kada je upisao gimnaziju “Braća Ribar”.

Nakon toga, upisao je Pravni fakultet u tom gradu i tu je bio jedan od najboljih studenata.

Međutim, 1970. godine, pročitavši oglas u novinama da se na Filozofskom fakultetu otvara Katedra za scensku umetnost, odlučio je da konkuriše na odseku za glumu. Ostavio je studije prava i krenuo tim putem.

Diplomirao je sa predstavom U beskraj, u režiji slavnog slovenačkog reditelja Zvoneta Šenbauera i dobio stalni posao u Kamernom teatru, a radio je i na radiju i televiziji. Nastupao je u Mađarskoj, Sovjetskom Savezu, Francuskoj, Meksiku, Gvatemali…

U Sarajevu je ostao do 1977, kada je otišao u Mostar na služenje vojnog roka. Te godine je u Sarajevu, na festivalu MES, upoznao Miroljuba Stojanovića, tadašnjeg upravnika niškog Pozorišta i dobio poziv da igra u predstavi Joakim. Za sedam dana je zamenio kolegu, dobio priznanja i pohvale.

Neke od njegovih uloga su Orin u Bogojavljenskoj noći, Obrlajtjnant fon Baločanski u predstavi Gospoda Glembajevi, Mužjak u komadu Jerma, Policajac Brofi u predstavi Arsenik i stare čipke, Ljuba u predstavi Crvena opština i druge.

U komadu Bore Stankovića Nečista krv, po dramatizaciji i u režiji Gradimira Mirkovića, igrao je Vanka.

Na XVI pozorišnim susretima “Joakim Vujić” u Kragujevcu, predstava je proglašena za najbolju predstavu na Susretima od strane stručnog žirija, a nagradu Udruženja dramskih umetnika Srbije dobio je Risto Bukvić za ulogu Vanka. Te godine, zaigrao je i u Šekspirovom Hamletu u ulozi Ozrika – navode iz Narodnog pozorišta u Nišu.

Ređale su se predstave Cipeljuga (Električar), Jama (Sin), Češalj (Sven) i Pokopano dete, u kojoj je ostvario veliku ulogu (Tilden). Zatim, Kralj Lir (Konval), Raskršće (Milivoj), Proboj (Gavran), Fenomeni (Prohorov), Kolubarska bitka (pukovnik Miloš Vasić), Narodni poslanik (Ivković, advokat), Sako od velura (Rukovodilac) i Spasilac, sa kojim je ansambl Narodnog pozorišta Niš nastupio na MES-u u Sarajevu.

Predstave u kojima je glumio su i Ženidba (Trgovac iz čaršije), Jugoslovenska antiteza (Anastas Lulovski), Zona Zamfirova (Mitanče, Manetov pobratim), Tetovirane duše (Muž), Slika za veliki zid (Nešić, komercijalni direktor), Vuk (Rumjašev), Ivkova slava (Kurjak, Kuzman), Pokojnik (Adolf Švarc), Familija gospođe ministarke (Žandarm), Ruženje naroda u dva dela (Đoka), Sile u vazduhu (Blagoje), Dečija bolest: otac na službenom putu (Franjo Kopile), Bela kafa (Deli Jova), a prema oceni kritičara, ostvario je zapaženije uloge u Maloj (Žika Ajkula) i posebno u Čekajući Godoa, u ulozi Vladimira.

Narednih decenija, ostaju zabeležene predstave Koštana (Kmet ciganski), Kiseonik (Kljaka), Ćurani (Narcis Soldinjak), Kralj i njegov komediograf (Đorđević), Zona Zamfirova (Pajica), Tašana (Hadži Rista), Je li bilo kneževe večere (Jojkić), Gospođa ministarka (Sava), Devojke (Cole), Niš ekspres (Pop Ćira/Pop Spira), Mesec dana na selu (Boljšincov), Veliki manevri u tijesnim ulicama (Duje) i Sumnjivo lice (Tasa).

Poslednja uloga koju je odigrao bila je uloga Dede u predstavi Mala, čije je premijerno izvođenje bilo 11. marta 2014. godine, na dan kada Narodno pozorište Niš slavi jubilej postojanja.