Tom Harel na Nišvillu

NIŠ – Jedan od najvećih jazz trubača i kompozitora danšanjice Tom Harel nastupiće sa svojim kvintetom na predstojećem Nišville jazz festivalu.

Herelov nastup, kako je najavljeno na njegovom zvaničnom sajtu, planiran je za poslednji dan festivala koji će od 11. do 14. avgusta biti održan u niškoj Tvrđavi.

Tom Harel (64) čiji stil smatraju najprefinjenijim miksom snage Cliforda Brauna i liričnosti Čet Bejkera, višestruki je pobednik u tradicionalnim izborima najboljih jazz muzičara i publike i kritike specijalizovanih magazina kao što su “Downbeat” i “Jazz times”, a na spisku poznatih muzičara sa kojima je nastupao i snimao tokom karijere duže od pola veka su Stan Kenton, Woody Herman, Azteca, Horace Silver, Sam Jones, Lee Konitz, George Russell, Mel Lewis, Charlie Haden, Bill Evans, Dizzy Gillespie, Ronnie Cuber, Bob Brookmeyer, Lionel Hampton, Bob Berg, Bobby Shew, Phil Woods.

Nastupao je na svim značajnim jazz festivalima i u klubovima, a pre Niša, kako stoji na njegovom sajtu, učestvovaće i na prestižnom North Sea festivalu u Holandiji.

Od 1989. predvodi svoje sastave a u Niš dolazi sa bendom sa kojim je ove godine objavio odlično ocenjen album “Roman Nights”. Članovi ove svojevrsne supergrupe, koju će čuti i publika u Srbiji su i tenor saksofonista Wayne Escoffery (nastupao na Nišville festivalu 2009 u sastavu Mingus Dynasty), klavirista Danny Grissett, bubnjar Johnathan Blake, i kontrabasista Ugonna Okegwo – koji svi bez izuzetka imaju impresivne jazz biografije.

Harelovoj melodijskoj genijalnosti divio se i čuveni magazin “Newsweek”, a sve to još više dobija na težini kada se zna da Harrell koji ima status jednog od najkreativnijih i najbeskompromisnijih jazz muzičara i kompozitora svog vremena – već duži period boluje od paranoidne šizofrenije – bolesti protiv koje se hrabro i uspešno bori već decenijama – kako sam kaže, delom lekovima ali mnogo više muzikom koja mu je najbolja terapija. Potvrda svega toga je njegova aktivnost bilo kada je reč o albumima ili nastupima.

Svi koji su imali priliku da ga slušaju uživo, slažu se da je njegova vizuelno statična pojava na bini u totalnoj suprotnosti sa pravom lavinom emocija koje izaziva njegova muzika.