Kao mesto boema i Vinskog bala, u kome skoro svaka kuća ima vinograd, sa klimom pogodnom za uzgajanje vinove loze i nekada najuspešnijom Vinarskom zadrugom u Jugoslaviji, Vlasotince se može smatrati varošicom u kojoj postoji “kult vina“.
Iznad antičke banje, nad klisurom Timoka, vekovima su na liticama odolevale zidine Svrljig-grada koga su Rimljani izgradili najverovatnije na ostacima tračkog naselja. Jedan od najznačajnijih srednjovekovnih gradova svoju poslednju, od 4 kule, izgubio je 1999. godine.
Hvaljen, ali i osporavan, Stojan Živadinović bio je veoma čitan i jedan od najplodnijih pisaca između dva rata, čija su dela objavljivali mnogi. Međutim, nakon Drugog svetskog rata on potpuno biva zaboravljen, te se danas o njegovom liku i delu među meštanima Sokobanje jako malo zna.
U selu Surčevo, nadomak Babušnice, nalazi se poslednja i najstarija mašina za izradu voska na ovim prostorima koju nazivaju tesak. Ova sprava, napravljena pre više od 140 godina, proglašena je za kulturno dobro i nalazi se pod zaštitom države Srbije.
Pacijentu kome je, prema prognozi lekara, ostalo još nekoliko dana života, u Kliničkom centru Niš je urađena operacija LVAD – mehanička potpora radu leve komore srca, što je bio prvi put da se ovaj komplikovan zahvat obavi van Beograda.
Nekada “Učiteljska akademija“, a danas škola za vaspitače, kamen je temeljac opismenjavanja u Srbiji. Škola koja je iznedrila generacije učitelja već decenijama ima misiju da osposobi sve one koji žele da život provedu prenoseći znanje.
Nema među aleksinačkim življem onih koji pamte prvu poštu u gradu, ali to ih ne sprečava da s ponosom govore o tome da je prvi srpski telegram poslat za Beograd pre 160 godina upravo iz njihovog grada.
Donator i zadužbinar Janča Jovanović B’ldžija ili Baldžija bogatstvo stečeno, po priči starih Vranjanaca, na kontroverzan način, nesebično je podelio sa žiteljima tadašnje varoši i ostavio kuće i zdanja koja su i dan-danas ukras vranjske arhitekture.
Čuveni Vranjanac Mihajlo Stevanović – Cupara, odigrao je veliku, ako ne i ključnu ulogu za konačno oslobođenje hrišćana južnih krajeva od Turaka. Bio je prvi srpski instruktor specijalnih snaga, kao i obaveštajac.
U potrazi za lekom, ratnim skloništem ili predahom od gradske vreve u prošlom veku u Sokobanji su boravili brojni velikani srpske umetnosti među kojima su značajno mesto zauzeli Stevan Sremac, Isidora Sekulić i Branislav Nušić.
O životima dvojice poznatih Vranjanaca, književnika Borisava Stankovića i oca Justina Popovića, zna se puno iz njihovih zvaničnih biografija, ali retko gde se pominju njihove nesrećne ljubavi.
Svedok tragično završene zabranjene ljubavi Srbina i Turkinje – Beli most jedna je od najznačajnijih turističkih atrakcija i simbol Vranja koji živi kroz brojne priče i legende.
Po sada već istorijski utvrđenim činjenicama, Gavrilo Princip se sa ostalim Mladobosancima u Kazanđolu, klisuri Vranjske reke, obučavao rukovanju bombom, kamom i pištoljem, iz koga su u Sarajevu ispaljena smrtonosna dva metka.
Fotografije, pisma, dopise, dokumenta i stare umetnine iz perioda Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, u doba vladavine kralja Petra I Karađorđevića, pod svojim krovom čuva porodica Didić iz Sokobanje.
Kroz umetnički projekat koji je tek u povoju kreativni potomci vranjskog književnika Bore Stankovića, predvođeni njegovom unukom Zorom Davidović, na još jedan način neguju uspomenu na svog slavnog pretka.
Iza srušenih zidova nekadašnje Aleksinačke pivare krije se gotovo dva veka stara priča o prvom industrijalcu na jugu Srbije Jovanu Apelu.
Vekovima ljudi sa svih strana dolaze i vraćaju se u Sokobanju zbog njenih lekovitih voda, a onima koju su ovde obitavali, starali se o njoj i borili se za nju podignute su spomen- česme. Da ljude okrepe i podsete na znamenite likove i njihova velika dela napravljena je Miloševa česma, Hajduk Veljkova i česma u čast Ljube Didića.
U visokobudžetnom igranom filmu i 12 epizoda televizijske serije „Slavujevo doba“ o Leskovcu između dva svetska rata glumiće Ivan Bosiljčić, Dragan Bjelogrlić, Vesna Trivalić i druga poznata imena srpskog glumišta.
I pored toga što su nekada mnogobrojne zanatske radionice u Prokuplju bile centar društvenog života grada, a danas ih je sve manje, kazandžijski zanat i dalje živi tako što se uglavnom prenosi sa oca na sina. Tu tradiciju čuva i Radmilo Cvetković Barbut čiji je otac radnju otvorio pre gotovo 80 godina.
Najveće bogatstvo Sokobanje jesu mineralne vode otkrivene još u doba Rimljana na kojima danas počiva gotovo celokupan razvoj ovdašnjeg zdravstvenog turizma.
